Ik vertrouw geen enkel etiket

door Wim Bouman | Uit de praktijk, Wetenschap

Ass?
Adhd?
Pdd-nos?
Hooggevoelig?
Hoogbegaafd?
Dyslexie?
Dyscalculie?

Kijk je naar de lijstjes die rondgaan op internet, dan zie je dat alle kinderen die dit soort etiketten opgeplakt krijgen grotendeels dezelfde karaktereigenschappen hebben.

Karaktereigenschappen die bij de een wat meer uitvergroot zijn dan bij de ander.

Kinderen krijgen etiketten als ze teveel afwijken van het gemiddelde, maar die variatie gaat over gewoon menselijk gedrag!

Etiketten zijn subjectief. Er is geen medische test die eenduidig aangeeft wat er scheelt. Het is allemaal interpretatie.

Afgelopen week sprak ik vijf ouders van vijf verschillende kinderen. Wat ze gemeen hadden? Hun kind was pas 6 jaar oud en had al verschillende onderzoeken achter de rug. Sommigen hadden ook al etiketten gekregen  wat varieerden van een laag IQ tot hoogbegaafd.

Géén van deze ouders herkenden hun kind in de rapporten die waren geschreven.

Zien deze ouders het niet goed?
Kennen ze hun eigen kind niet?

Tegen alle ouders werd gezegd dat hun kind niet op de huidige school kon blijven en dat het speciaal onderwijs de volgende halte was.

We vinden het zo gewoon dat we het afwijken van het gemiddelde benoemen (en daarop actie ondernemen), dat we niet eens meer door hebben dat we kinderen voor de rest van hun leven opzadelen met een achterstand en een negatief zelfbeeld.

Laten we stoppen met het uitdelen van etiketten.

Wanneer meer dan 20% van de kinderen in de klas een dyslexieverklaring heeft, dan is er niks mis met de kinderen maar met het onderwijs. En dan wijs ik niet naar de leerkrachten, maar naar de te volgen methodieken die geen ruimte meer laten voor daadwerkelijk lesgeven.

Wanneer kinderen explosief gedrag vertonen, ligt dat dan aan hen of krijgen ze teveel prikkels omdat wij ze in een onnatuurlijke omgeving zetten?  En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Laten we kinderen de ruimte geven om zich te ontwikkelen in hun eigen tempo, dan komt de rest vanzelf.

Website |  + berichten

Coach, trainer, spreker en ontwikkelaar van de Kernvisie methode. Coacht nog altijd 2 dagen in de week (waardoor zijn methodiek steeds verder ontwikkelt) en leidt (kinder)coaches, onderwijsprofessionals, logopedisten, orthopedagogen en psychologen op in de Kernvisie methode.

Dyslexie en comorbiditeit: waarom wij nooit uitsloten

Dyslexie en comorbiditeit: waarom wij nooit uitsloten

Tot 2022 gold er in Nederland een bijzonder criterium om in aanmerking te komen voor vergoede dyslexiezorg: enkelvoudigheid.Oftewel: alleen kinderen die alleen dyslexie hadden, kwamen in aanmerking voor vergoeding. Zodra er ook sprake was van AD(H)D,...

Waarom moet ik dit steeds weer doen, mam?

Waarom moet ik dit steeds weer doen, mam?

Zoon (8 jaar): “Mam, waarom moet ik ALTIJD dezelfde sommen maken? Twee rijtjes is toch genoeg als ik ze allemaal goed heb?” Moeder: “Dat snap ik, lieverd. Maar je juf wil dat je blijft oefenen.” Zoon: “Ja maar… als ik weet hoe het moet, waarom...

Hoe help je hoogbegaafde kinderen automatiseren?

Hoe help je hoogbegaafde kinderen automatiseren?

Hoogbegaafde kinderen zijn razendsnel van begrip. Ze pakken nieuwe stof direct op, zien de patronen en willen verder. Waarom zou je iets oefenen als je het al snapt? Maar hier komt het lastige: automatiseren. Zonder automatisering kost elk probleem te veel denkkracht,...

Gelijke kansen voor ieder kind betekent niet altijd hetzelfde

Gelijke kansen voor ieder kind betekent niet altijd hetzelfde

Soms word ik er wel een beetje moedeloos van. Afgelopen week had ik een moeder aan de telefoon met een hulpvraag. Haar dochter zit in groep 7 en loopt al een aantal jaren op haar tenen op school. Ze moest echt alles uit de kast trekken om mee te komen en dat heeft...

Reacties

0 reacties

Vertel het verder