Op school worden afspraken gemaakt over hoe je een fout geschreven woord moet corrigeren. Ik zie veel verschillen, niet alleen per school, maar ook vaak zelfs per klas. Hoe verwarrend kan het zijn.
Voorbeelden:
* .viets. fiets
* viets fiets
* (viets) fiets
* etc.
Het woordbeeld dat na deze correctie ontstaat, bestaat uit twee woorden (viets fiets).
Laat de kinderen het woord uitgummen of met correctievloeistof weghalen. Het gaat erom dat er één woordbeeld overblijft: het goede.
Sta niet toe dat er in een woord gekrast of veranderd wordt. Er ontstaat een rommelig woordbeeld dat later minder makkelijk gereproduceerd kan worden.
Ik zie regelmatig dat kinderen dictees terugkrijgen met uitsluitend de fouten aangestreept, maar zonder de toevoeging van het juiste woord.
_Hoe kun je nou verwachten dat een kind daarna het woord wel goed schrijft?_
Coach, trainer, spreker en ontwikkelaar van de Kernvisie methode. Coacht nog altijd 2 dagen in de week (waardoor zijn methodiek steeds verder ontwikkelt) en leidt (kinder)coaches, onderwijsprofessionals, logopedisten, orthopedagogen en psychologen op in de Kernvisie methode.
0 reacties