Recht door zee

door Wim Bouman | Schoolsysteem, Uit de praktijk

Bas was 9 jaar en zat in groep 5 toen ik hem leerde kennen. Een nieuwsgierige knul, die veel vraagt en woorden vaak heel letterlijk neemt. Zo voelde hij direct aan zijn hoofd toen ik zei dat hij goede voelsprieten had. Er zit wat autistisch gedrag.

Ik vroeg hem de letters van het alfabet op te schrijven. Iedere letter was herkenbaar maar hij begon bij geen van de letters op het juiste punt te schrijven. Hij tekende dus eigenlijk de letters in plaats van schrijven. Ze staan er wel, maar als je niet op het juiste punt start kan je nooit aan elkaar schrijven. Dat had men op school dan ook al laten varen, zodat hij in blokletters schreef.

Zijn moeder vertelde dat hij inmiddels twee jaar ergotherapie op schrijven had. Allereerst om te bepalen of hij nou links- of rechtshandig was. Ik reikte hem een pen aan en hij pakte die met zijn linkerhand. Dan lijkt het mij voor de hand liggen dat links zijn voorkeurshand is. Of denk ik nou te simpel?

Zijn moeder liet mij een stukje zien die hij geschreven had bij ergotherapie. In blokletters en keurig netjes geschreven. Ik vroeg haar hoe Bas de letters gevormd had en zij zei dat hij dat op dezelfde manier had gedaan als hij net had laten zien, dus al tekenend.

Hij heeft dus twee jaar ergotherapie gehad en er is niet op gelet of hij de letters op het juiste punt start?

Voordat we verder kunnen met Kernvisie methode moet eerst de lettervorming in orde zijn, dus zetten we stoplichtletters in om de juiste schrijfrichting te laten oefenen. Met school was afgesproken dat hij in blokletters schrijft dus gaf ik stoplichtletters voor blokletters mee.

Toch heb ik later moeder gebeld om te zeggen dat het beter is om te kiezen voor schrijfletters. De gedachte daarachter was dat hij bij iedere blokletter geconfronteerd zou worden met zijn verkeerde automatisering en het lastig zou zijn om het tekenen los te laten. Dit zou al snel gaan leiden tot frustratie.

Bas is schrijfletters gaan oefenen en tot mijn verrassing schreef hij na drie weken keurig aan elkaar in een handschrift dat niet te onderscheiden was van mijn eigen voorbeeldwoorden.

Dit door duidelijke instructie en een heldere onderbouwing én natuurlijk de inzet van Bas.

Website |  + berichten

Coach, trainer, spreker en ontwikkelaar van de Kernvisie methode. Coacht nog altijd 2 dagen in de week (waardoor zijn methodiek steeds verder ontwikkelt) en leidt (kinder)coaches, onderwijsprofessionals, logopedisten, orthopedagogen en psychologen op in de Kernvisie methode.

Dyslexie en comorbiditeit: waarom wij nooit uitsloten

Dyslexie en comorbiditeit: waarom wij nooit uitsloten

Tot 2022 gold er in Nederland een bijzonder criterium om in aanmerking te komen voor vergoede dyslexiezorg: enkelvoudigheid.Oftewel: alleen kinderen die alleen dyslexie hadden, kwamen in aanmerking voor vergoeding. Zodra er ook sprake was van AD(H)D,...

Waarom moet ik dit steeds weer doen, mam?

Waarom moet ik dit steeds weer doen, mam?

Zoon (8 jaar): “Mam, waarom moet ik ALTIJD dezelfde sommen maken? Twee rijtjes is toch genoeg als ik ze allemaal goed heb?” Moeder: “Dat snap ik, lieverd. Maar je juf wil dat je blijft oefenen.” Zoon: “Ja maar… als ik weet hoe het moet, waarom...

Hoe help je hoogbegaafde kinderen automatiseren?

Hoe help je hoogbegaafde kinderen automatiseren?

Hoogbegaafde kinderen zijn razendsnel van begrip. Ze pakken nieuwe stof direct op, zien de patronen en willen verder. Waarom zou je iets oefenen als je het al snapt? Maar hier komt het lastige: automatiseren. Zonder automatisering kost elk probleem te veel denkkracht,...

Gelijke kansen voor ieder kind betekent niet altijd hetzelfde

Gelijke kansen voor ieder kind betekent niet altijd hetzelfde

Soms word ik er wel een beetje moedeloos van. Afgelopen week had ik een moeder aan de telefoon met een hulpvraag. Haar dochter zit in groep 7 en loopt al een aantal jaren op haar tenen op school. Ze moest echt alles uit de kast trekken om mee te komen en dat heeft...

Reacties

0 reacties

Vertel het verder